بایگانی نویسنده: Sina

بهترین کاردرمان گر در کرج کیست؟

• کاردرمانی در کرج
• در یک کاردرمانگر به دنبال چه چیزی باشیم؟
• سوالاتی برای پرسیدن از یک درمانگر آینده نگر
• جستجوی خدمات در فهرست درمان ما

اگر به این موضوع شک دارید که کودک شما دارای اختلال پردازش حسی است، یا قبلا تشخیص اختلال حسی گرفته است، شما باید به دنبالا یک کاردرمان واجد شرایط در کرج بگردید. بسته به تشخیص کودک خود ممکن نیاز باشد با یک گفتاردرمانگر درکرج و یا روانشناس و مشاور کودک در کرج نیز کار کنید.

در یک کاردرمانگر در کرج به دنبال چه چیزی باشیم؟

پیدا کردن و انتخاب یک کاردرمانگر برای کمک به کودک، خود و یا خانواده‌تان یک تصمیم مهم است.  مانند همه متخصصان، کاردرمانگر ها در کرج  در آموزش، فلسفه و شخصیت متفاوت هستند.  بهترین انتخاب، کاردرمانگری است که برای فرزند شما و خودتان «مناسب»  باشد – کسی که شما و/یا فرزندتان دوست دارید و با او احساس ارتباط می کنید.

شما همچنین می خواهید به دنبال یک کاردرمانگر باشید که از روش هایی پیروی می کند که با درمان موثر مرتبط هستند.

 این درمان ها شامل:

• درمان مستقیم 1 به 1 را  در یک محیط غنی از حس ارائه می دهد که دارای تجهیزات منحصر به فردی است که طیف گسترده ای از فرصت های حسی را فراهم می کند.
  شامل یک ارزیابی تشخیصی  قبل از شروع درمان است و آن را به شکل نوشتاری و قابل درک ارائه می کند.  اگر بخش هایی با اصطلاحات خاص وجود دارد که متوجه نمی شوید، قبل از موافقت با درمان، توضیح بخواهید.
• آموزش والدین را به بخشی جدایی ناپذیر از برنامه درمانی تبدیل می کند ، آموزش والدین باید در برنامه درمانی گنجانده شود.
• قبل از شروع درمان ، اهداف مکتوبی را برای درمان ارائه می  دهد تا اطمینان حاصل کند که همه در مورد اولویت ها مکتوب هستند.
• ارزیابی منظم انجام میدهد و روند درمان و پیشرفت را با خانواده چک میکند.
• درمان فشرده حداقل دو بار در هفته و ترجیحاً سه باردر مدت زمان کوتاه تری به جای درمان یک بار در هفته ارائه می دهد. درمان هفتگی می تواند تغییرات رفتاری ایجاد کند، اما  تحقیقات  نشان می دهد که درمان فشرده تغییرات عصبی پایدار و همچنین تغییراتی در رفتار ایجاد می کند.
• از بازی و موفقیت  برای ایجاد تغییر و تقویت عزت نفس استفاده می کند. در کاردرمانی خوب و مبتنی بر حس، کودکان فکر می کنند دارند بازی می کنند. اگر کودکی در طول جلسات درمانی گریه می‌کند، کاردرمان  ممکن است در ارائه چالش  با  موفقیت مهارت نداشته باشد، که سنگ اصلی اثربخشی درمان است.
• از تحریک حسی هدفمند  برای کار بر روی عملکرد مانند غذا خوردن، لباس پوشیدن، بازی با دیگران، مشارکت اجتماعی، خودتنظیمی و عزت نفس استفاده می کند.
  سوالاتی می پرسد  که به درک مؤثر شما، فرزندتان و خانواده شما منجر می شود. از پرسیدن سوال خود هم نترسید! اگر نمی‌دانید کاردرمانگر شما چه می‌کند، بسیار مهم است که تأیید کنید که روش‌ها و فعالیت‌های او مبتنی بر مفاهیم صحیح درمانی و بخشی از یک استراتژی کاملاً تعریف‌شده است. اگر درمانگر نتواند به طور واضح به سؤالات شما پاسخ دهد، ممکن است علامت قرمزی باشد که او آموزش یا درک لازم برای ارائه مداخله مؤثر را ندارد.
• به شما گوش می دهد ، شما را باور می کند و به پتانسیل فرزندتان برای تغییر کاملا باور دارد. نتایج کاردرمانی  تغییرات عملکردی است – تفاوت هایی که شما، معلم فرزندتان و دیگران می توانید طی حدود سه الی شش ماه ببینید. اگر نمی توانید تشخیص دهید که فرزندتان در حال بهبود است یا خیر، او به اندازه کافی پیشرفت نمی کند!

سوالاتی که باید از یک درمانگر آینده نگر پرسید

همه کاردرمانگران برای کار با کودکان مبتلا به اختلال پردازش حسی آموزش ندیده اند. هنگامی که درمانگری را پیدا کردید که ممکن است بخواهید با او کار کنید، پرسیدن سوالات زیر به شما کمک می کند تا تصمیم بگیرید که آیا او برای شما و فرزندتان مناسب است یا خیر:

• آیا شما به عنوان یک کاردرمانگر توسط هیئت صدور گواهینامه در کاردرمانی تایید شده اید؟
• آیا تحصیلات عالیه و مرتبط دارید؟
• آیا آموزش خاصی در زمینه ارزیابی و درمان کودکان مبتلا به اختلال پردازش حسی دارید؟ آن آموزش چه شکلی به خود گرفت (مثلاً تحصیلات تکمیلی، سمینارهای حرفه ای)؟
• آیا توسط یک متخصص در کاردرمانی  با رویکرد یکپارچگی حسی راهنمایی شده اید؟
• چقدر تجربه کار با کودکان مبتلا به مشکلات رشد و/یا با اختلال پردازش حسی دارید؟
• آیا در استفاده از ابزارهای تشخیصی استانداردی که برای ارزیابی کودکانی که ممکن است دارای اختلال پردازش حسی باشند، آموزش دیده یا گواهینامه دریافت کرده اید؟

خدمات موجود در فهرست درمان ما:

• کاردرمانی حسی در کرج
• کاردرمانی درکی-حرکتی در کرج
• اتاق تاریک
• بازی درمانی کرج
• گفتاردرمانی در کرج
• تست هوش در کرج
• توانبخشی شناختی در کرج
• مشاور کودک کرج
• فرزند پروری
• آموزش ذهنی در کرج
• درمان اختلال یادگیری در کرج

• رژیم یکپارچگی حسی درمانی است که می تواند به بچه ها با مشکلات پردازش حسی کمک کند.
• شامل مجموعه ای از فعالیت های بدنی است که متناسب با نیازهای حسی است.
• یک کاردرمانگرخوب در کرج می تواند یک رژیم حسی طراحی کند.

رژیم  یکپارچگی حسی برنامه‌ای از فعالیت‌های بدنی است که برای رفع نیازهای حسی کودک طراحی شده است.

 هدف از این رژیم حسی این است که بچه ها را در وضعیت “درست حسی” قرار دهیم

معنی رژیم حسی چیست؟

 برای بچه‌هایی که تمایل به تحریک بیش از حد دارند، یک رژیم  حسی شامل فعالیت‌هایی است که به آنها کمک می‌کند از حالت دریافت بیش از حد محرک، پایین بیایند و احساس آرامش کنند. بچه‌هایی که احساس کرختگی می‌کنند ، فعالیت‌هایی انجام می‌دهند تا به آنها کمک کند هوشیارتر شوند.

داشتن ورودی حسی مناسب به بچه ها کمک می کند در مدرسه توجه کنند، مهارت های جدید بیاموزند و با بچه های دیگر معاشرت کنند. اما همه بچه ها نمی توانند تشخیص دهند که چه زمانی در وضعیت «درست حسی» نیستند. استفاده منظم از یک رژیم  حسی می تواند به بچه ها در ایجاد این خودآگاهی کمک کند.

معمولاً یک کاردرمانگردر کرج رژیم حسی کودک را طراحی می کند و در طول جلسات درمانی از آن استفاده می کند. هر چه بچه ها بیشتر تمرین کنند، بهتر است. بنابراین والدین و مراقبان باید ازاین رژیم حسی در خانه نیز استفاده کنند. معلمان و مربیان همچنین می توانند برخی از فعالیت ها را در مدرسه و مهد کودک انجام دهند.

یک رژیم  حسی چگونه است؟

یک رژیم  حسی برای رفع نیازهای خاص کودک طراحی شده است. فعالیت های آن به مسائل و مشکلات حسی کودک بستگی دارد. به عنوان مثال، اگر کودکی تنبل است (کاردرمانگران این را انگیختگی کم می نامند )، یک رژیم غذایی حسی ممکن است شامل یک برنامه معمولی مانند این باشد:

• انجام 20 جک جامپینگ
• 20 بار پریدن روی توپ درمانی
• نگه داشتن ژست یوگا به مدت 10 ثانیه

در این طرح درمانی مشخص می شود که چند بار باید این  فعالیت ها تکرار شود و هر جلسه چقدر طول می کشد. (اثرات می تواند ساعت ها طول بکشد.) همچنین شامل چند بار انجام روتین در طول روز می شود.

برنامه ها بسته به کودک متفاوت است. سایر فعالیت های متداول عبارتند از: طناب زدن، غلت زدن چوب، بالا و پایین پریدن و هل دادن. یک رژیم حسی ممکن است شامل «تجارب» حسی نیز باشد. اینها مواردی مانند استفاده از فیجت یا جویدن غذاهای ترد در طول روز هستند.

رژیم  حسی  یکی از راه های کمک به کودکان در خانه است. بسیاری از استراتژی های دیگر وجود دارد که می توانید امتحان کنید. یکی از این ها  «فعالیت های سنگین کاری» است که به بدن فشار می آورند.

بسیاری از کارهای خانه شامل کارهای سنگین می شود – مانند جارو کردن، گردگیری، جاروبرقی، و بلند کردن و حمل کیسه های مواد غذایی. کار سنگین می‌تواند به بچه‌ها کمک کند تا به وضعیت «درست تعدیل حسی» برسند.

چگونه در مدرسه کمک کنیم؟

 برخی از استراتژی ها را امتحان کنید تا ببینید کمک کننده هستند یا خیر. داشتن یک زیرپایی زیر میز یا استفاده از فیجت در طول کلاس ممکن است به دانش آموزان کمک کند که آرام و متمرکز باشند.

مترجم: نازیلا ندایی طوسی

هدف درمان یکپارچگی حسی کمک به کودکان با مشکلات پردازش حسی است . (که ممکن است برخی افراد از آن به عنوان “اختلال یکپارچگی حسی” یاد کنند) که در این روش کودکان را در معرض محرک های حسی سازمان یافته و تکراری قرار میدهیم. تئوری پشت آن این است که در طول زمان، مغزکودک آداپته میشود و به کودک اجازه میدهد  که محرک های حسی را به صورت کارآمدتری پردازش کند و به آنها پاسخ بدهد.

درمان یکپارچگی حسی (SI) باید توسط یک کاردرمانگرخوب و با تجربه در کرج ارائه شود. یک کاردرمانگر خوب از طریق یک ارزیابی کامل تعیین می کند که آیا فرزند شما از درمان  یکپارچگی حسی یا SI  سود می برد یا خیر.  در درمان سنتی  SI، کاردرمانگر کودک را از طریق فعالیت های تکراری در معرض تحریک حسی قرار می دهد.

بهترین کاردرمانی در کرج  به تدریج فعالیت ها را چالش برانگیزتر و پیچیده تر می کند. هدف این است که از طریق تکرار، سیستم عصبی کودک شما به روشی “سازمان یافته تر” به محرکات حسی و حرکات پاسخ می دهد.

درمان یکپارچگی حسی در کرج و رژیم حسی

بسیاری از کاردرمان گران در حال حاضر از این نوع قرار گرفتن در معرض محرک ها به عنوان بخشی از یک درمان گسترده تربه اسم “رژیم  حسی” استفاده می کنند. این درمان شامل مواردی مانند درمان های تعادلی، حرکت درمانی و قرار گرفتن در معرض ورودی های حسی سازمان یافته است، و همچنین  شامل فعالیت های بدنی و ورزشی و .. است.

روال فعالیت ها در یک رژیم حسی با نیازها و برنامه های کودک شما مطابقت دارد. آنها را می توان در جلسات کاردرمانی در کلینیک کاردرمانی درکرج و در خانه تحت نظارت شما انجام داد. اگر به درمان یکپارچگی حسی علاقه مند هستید، جزئیاتی در مورد نحوه عملکرد رژیم  حسی و نمونه یک رژیم حسی  را با زدن روی لینک دریافت کنید.

همچنین درباره راهبردهایی که می‌توانید در خانه امتحان کنید ، بیشتر بیاموزید.

جهت ارزیابی حسی و کاردرمانی حسی در کرج با شماره زیر تماس بگیرید: 02634431369

اختلال یادگیری چیست ؟

اختلالات یادگیری شرایطی است که باعث ایجاد اختلاف بین سطوح بالقوه و بالفعل عملکرد تحصیلی می شود. اختلالات یادگیری شامل اختلالات یا مشکلات در تمرکز یا توجه، رشد زبان، یا پردازش اطلاعات دیداری و شنیداری است.  تشخیص شامل ارزیابی‌های شناختی، آموزشی، گفتاری و زبانی، پزشکی و روان‌شناختی است. درمان عمدتاً شامل مدیریت آموزشی و گاهی اوقات درمان پزشکی، رفتاری و کاردرمانی، گفتاردرمانی و روان‌شناختی است.

اختلالات یادگیری رایج در کودکان

اختلال یادگیری کودک یکی از انواع اختلالات عصبی رشدی در نظر گرفته می شود. اختلالات رشد عصبی  در اوایل دوران کودکی، به طور معمول قبل از ورود به مدرسه ظاهر می شوند. این اختلالات رشد عملکرد فردی، اجتماعی، تحصیلی و/یا شغلی را مختل می کند و معمولاً شامل مشکلاتی در یادگیری، حفظ یا به کارگیری مهارت ها یا مجموعه ای از اطلاعات خاص است. این اختلالات ممکن است شامل اختلال در توجه، حافظه، ادراک، زبان، حل مسئله یا تعامل اجتماعی باشد. سایر اختلالات عصبی رشدی رایج عبارتند از اختلال کمبود توجه/بیش فعالی ، اختلالات طیف اوتیسم و ناتوانی ذهنی.

اختلالات یادگیری بر مهارت های زیر اثر می گذارد:

• درک زبان گفتار
• درک زبان نوشتاری
• درک و استفاده از اعداد و استدلال با استفاده از مفاهیم ریاضی
• هماهنگی حرکتی
• توانایی حفظ توجه

 این اختلالات شامل مشکلاتی در خواندن، ریاضیات، املا، بیان نوشتاری یا دستخط، و درک یا استفاده از زبان کلامی و غیرکلامی است ). بیشتر اختلالات یادگیری پیچیده یا مختلط هستند و در بیش از یک مورد نقص دارند.

تعداد پسران مبتلا به اختلال یادگیری 5:1 از دختران بیشتر است. نکته مهم شناسایی افرادی است که به درمان و پیگیری برای یادگیری نیاز دارند.

اختلالات یادگیری ممکن است مادرزادی یا اکتسابی باشد. هیچ علت واحدی تعریف نشده است، اما فرض بر این است که نقایص عصبی و همچنین ژنتیک دخیل هستند. سایر علل احتمالی عبارتند از:

• بیماری مادر یا استفاده از داروهای سمی در دوران بارداری
• عوارض حین بارداری یا زایمان (مانند لکه بینی، سموم، زایمان طولانی مدت، زایمان سریع)
• مشکلات نوزادان (به عنوان مثال، نارس بودن ، وزن کم هنگام تولد، زردی شدید ، ناراحتی های تنفسی و …

عوامل بالقوه پس از زایمان عبارتند از قرار گرفتن در معرض سموم محیطی (مثلا سرب)، عفونت های سیستم عصبی مرکزی، سرطان ها و درمان های آن، ضربه، سوء تغذیه ، و انزوای شدید اجتماعی یا محرومیت.

علائم و نشانه های اختلال یادگیری در کودکان

کودکان مبتلا به اختلالات یادگیری معمولاً حداقل هوش متوسطی دارند، اگرچه چنین اختلالاتی می تواند در کودکان با عملکرد شناختی پایین نیز رخ دهد.

علائم و نشانه های اختلالات یادگیری شدید ممکن است در سنین پایین ظاهر شود، اما بیشتر اختلالات یادگیری خفیف تا متوسط تا سن مدرسه و زمانی که با مشکلات یادگیری تحصیلی مواجه می شود، شناسایی نمی شوند.

اختلالات تحصیلی

کودکان مبتلا ممکن است در یادگیری الفبا مشکل داشته باشند و ممکن است در یادگیری تداعی زوجی (مانند نامگذاری رنگ، برچسب زدن، شمارش، نامگذاری حروف) به تأخیر بیفتند. درک گفتار ممکن است محدود باشد،سرعت یادگیری زبان پایین است و واژگان ممکن است کاهش یابد. کودکان مبتلا ممکن است آنچه خوانده شده را درک نکنند، دست خط بسیار نامرتبی داشته باشند یا مداد را به طرز ناخوشایندی در دست بگیرند، در سازماندهی یا شروع کار یا بازگویی داستان به صورت متوالی مشکل داشته باشند، یا نمادهای ریاضی را اشتباه بگیرند و اعداد را اشتباه بخوانند.

اختلالات عملکرد اجرایی

اختلالات یا تاخیر در گفتار یا درک شنیداری پیش بینی کننده مشکلات تحصیلی در سال های پیش دبستانی است.  حافظه ممکن است معیوب باشد، از جمله حافظه کوتاه مدت و بلند مدت، یادآوری یا بازیابی کلامی.

 ممکن است اختلال در مفهوم سازی، انتزاع، تعمیم، استدلال، و سازماندهی و برنامه ریزی اطلاعات برای حل مسئله هم وجود داشته باشد. افرادی که مشکلات عملکرد اجرایی دارند اغلب در سازماندهی و تکمیل تکالیف مشکل دارند.

اختلال در ادراک دیداری و مشکلات پردازش شنوایی نیز ممکن است به صورت همراه وجود داشته باشد. مثل اختلال در شناخت و جهت گیری فضایی (به عنوان مثال، تشخیص موقعیت مکانی شی، حافظه فضایی، آگاهی از موقعیت و مکان)، توجه و حافظه دیداری، و تشخیص و پردازش صدا هستند.

مشکلات رفتاری

برخی از کودکان مبتلا به ناتوانی های یادگیری در پیروی از قراردادهای اجتماعی (مثلاً رعایت نوبت ، نزدیک نشدن به شنونده، درک لطیفه ) مشکل دارند. این مشکلات اغلب جزء اختلالات خفیف طیف اوتیسم نیز هستند.

توجه کوتاه، بی قراری حرکتی، مشکلات حرکتی ظریف (مثلاً چاپ و کپی ضعیف)، و تغییر در عملکرد و رفتار در طول زمان از دیگر علائم اولیه هستند.

مشکلات در کنترل تکانه، رفتار غیر هدفمند و بیش فعالی، مشکلات انضباطی، پرخاشگری، رفتار کناره گیرانه و اجتناب، کمرویی بیش از حد و ترس بیش از حد ممکن است رخ دهد. اختلالات یادگیری و اختلال نقص توجه/بیش فعالی (ADHD) اغلب با هم بروز می کنند.

تشخیص اختلالات یادگیری

• ارزیابی های شناختی، آموزشی، پزشکی و روانشناختی
• معیارهای بالینی

کودکان مبتلا به اختلالات یادگیری معمولاً زمانی شناسایی می شوند که اختلاف بین پتانسیل تحصیلی و عملکرد تحصیلی تشخیص داده شود. ارزیابی گفتار و زبان، شناختی، آموزشی، و روانشناختی توسط روانشناس کودک و مشاور تربیتی برای تعیین نقص در مهارت ها و فرآیندهای شناختی ضروری است. ارزیابی های اجتماعی و عاطفی-رفتاری نیز برای برنامه ریزی درمان و نظارت بر پیشرفت ضروری است.

با مراجعه به مرکز اختلال یادگیری راه آینده در کرج کودک توسط دکتر روانشناس کودک به صورت دقیق توسط تست های تشخیصی معتبر و همچنین به صورت بالینی ارزیابی میشود و در صورت لزوم از کودک تست هوش در کرج گرفته میشود و به متخصصین کاردرمانی و گفتاردرمانی در کرج و آموزش ذهنی کرج ارجاع داده می شود.

نحوه ارزیابی اختلال یادگیری

ارزیابی شناختی معمولاً شامل تست هوش کلامی و غیرکلامی است و معمولاً توسط  بهترین روانشناس کرج در مرکز اختلال یادگیری در کرج انجام می شود.  ارزیابی گفتار و زبان و  یکپارچگی درک نیز انجام میشود.

ارزشیابی آموزشی و ارزیابی عملکرد با مشاهدات معلمان از رفتار کلاسی و تعیین عملکرد تحصیلی ضروری است. ارزیابی‌های خواندن شامل ارزیابی توانایی‌  رمزگشایی و تشخیص کلمات، درک و روانخوانی است. ارزیابی املا، نحو نیز انجام می شود. توانایی ریاضی باید از نظر مهارت های محاسباتی، دانش عملیات، درک مفاهیم و تفسیر «مسائل کلمه» ارزیابی شود.

ارزیابی پزشکی شامل شرح حال کامل خانوادگی، تاریخچه پزشکی کودک، معاینه فیزیکی و معاینه عصبی یا رشد عصبی برای بررسی اختلالات زمینه ای است.  ناهنجاری‌های فیزیکی و علائم عصبی با وجود این که نادر است ممکن است نشانه‌ای از علل قابل درمان ناتوانی‌های یادگیری باشد. مشکلات هماهنگی حرکتی شدید ممکن است نشان دهنده نقص عصبی یا تاخیر در رشد عصبی باشد. سطح رشد بر اساس معیارهای استاندارد ارزیابی می شود.

ارزیابی روانشناختی به شناسایی ADHD، اختلال سلوک، اختلالات اضطرابی، افسردگی و عزت نفس ضعیف کمک می کند، که اغلب با ناتوانی های یادگیری همراه هستند و باید از آنها متمایز شوند. حس کودک به مدرسه، انگیزه، روابط با همسالان و اعتماد به نفس مورد ارزیابی قرار می گیرد.

معیارهای بالینی

تشخیص اختلالات یادگیری از نظر بالینی بر اساس معیارهای موجود در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی ، ویرایش پنجم (DSM-5) انجام می‌شود، و به شواهدی نیاز دارد که حداقل یکی از موارد زیر به مدت بیش از 6 ماه علیرغم مداخله هدفمند وجود داشته است:

• خواندن نادرست، آهسته ویا پر زحمت کلمات
• مشکل در درک معنای مطالب نوشته شده
• مشکل دیکته
• مشکل در نوشتن (مثلاً اشتباهات گرامری و نقطه گذاری متعدد؛ مفهوم را نمیرساند)
• مشکل در تسلط بر اعداد (مثلاً درک بزرگی نسبی و رابطه اعداد؛ در کودکان بزرگتر، مشکل در انجام محاسبات ساده)
• مشکل در استدلال ریاضی (مثلاً استفاده از مفاهیم ریاضی برای حل مسائل)

در صورتی که این مهارت ها باید بطور قابل ملاحظه ای کمتر از سطح مورد انتظار برای سن کودک باشد و همچنین به طور قابل توجهی عملکرد در مدرسه یا در فعالیت های روزانه را مختل کند به عنوان اختلال یادگیری شناخته می شود. همچنین، مشکلات را نباید با عقب ماندگی ذهنی یا سایر اختلالات رشد عصبی توضیح داد.

به منظور ارزیابی و درمان اختلال یادگیری در مرکز اختلال یادگیری راه آینده توسط اساتید دانشگاهی و متخصصین مجرب شامل بهترین مشاور در کرج و بهترین کاردرمانگر در کرج و بهترین گفتاردرمانگر در کرج با شماره زیر جهت تعیین نوبت تماس بگیرید : 02634431369

درمان اختلالات یادگیری بر مدیریت آموزشی متمرکز است، اما ممکن است شامل درمان پزشکی، رفتاری و روانشناختی نیز باشد. برنامه‌های آموزشی مؤثر ممکن است رویکردی اصلاحی، جبرانی یا راهبردی داشته باشن. تشخیص غییر دقیق و درمان نامناسب ممکن است ، ناتوانی را تشدید می کند.

برخی از کودکان در حالی که به کلاس های عادی خود ادامه می دهند، تنها در یک زمینه به آموزش تخصصی نیاز دارند. سایر کودکان به برنامه های آموزشی جداگانه و فشرده نیاز دارند.

بسیاری از درمان‌های رایج اختلال یادگیری شامل توانبخشی شناختی حافظه و توجه، آموزش ذهنی کرج و درمان یکپارچگی حسی کرج توسط کاردرمانگر از طریق تمرینات وضعیتی، تمرینات شنیداری ، تقویت ادراک دیداری  برای اصلاح فرآیندهای هماهنگی بینایی-ادراکی و درمان های حسی-حرکتی است.

ما به عنوان والدین باید فرزندان خود را تشویق کنیم تا  آنها را در بازی های خلاقانه و تخیلی مشارکت دهیم . کودکان هنگامی که از تخیل خود استفاده می کنند، می توانند خود منحصر به فرد خود را بدون تأثیر انتظارات و خواسته های منابع بیرونی بیان کنند. بازی تخیلی به کودک اجازه می دهد تا افکار، احساسات و ادراک خود را آزمایش کند.

در برخی موارد، استفاده از تخیل برای خلق داستان می تواند به کودک کمک کند تا یاد بگیرد چگونه با احساسات خود به شیوه ای سازنده برخورد کند. به عنوان مثال، کودکی را در نظر بگیرید که از هیولاهای زیر تخت خود می ترسد. آنها ممکن است داستانی بسازند یا رویدادی را بازی کنند که در آن کنترل شخصیت ها را در دست دارند و می توانند نتیجه را دیکته کنند تا احساس ترس خود را به احساس کنترل تبدیل کنند.

با دانستن اینکه بازی تخیلی برای کودک شما خوب است، آیا زمانی پیش می آید که بازی تخیلی بیش از حد وجود داشته باشد؟ آیا تخیل فرزند شما در صورت استفاده بیش از حد می تواند آسیب بیشتری نسبت به فایده داشته باشد؟

مشکلات بالقوه تخیل بیش فعال

بسیاری از مردم موافقند که چیزی به نام تخیل بیش از حد وجود ندارد. با این حال، مواردی وجود دارد که  فانتزی شدید کودک ممکن است توانایی او را برای مقابله با موقعیت‌هایی که در دنیای واقعی رخ می‌دهد کاهش شود.

برای والدین کودکی که تخیل بیش از حد فعال دارند، ممکن است تمایز قائل شدن بین داستان های ساختگی و رویدادهایی که واقعاً اتفاق می افتد دشوار باشد.

یکی از دوستانم اخیراً پیش دبستانی پسرش را تغییر داده است. وقتی از او پرسیدند که اولین روز او چگونه گذشت، داستان تقریباً عادی با شرح فعالیت های عادی مدرسه شروع شد. وقتی پسر به یاد آورد که برای زمان بازی بیرون رفته بود و او را در سطل زباله انداختند، اوضاع کمی عجیب شد. و از آنجا، پسر داستانی را بافته که مطمئناً نمی توانست اتفاق بیفتد.

در این مورد، واضح بود که داستان زاده تخیل کودک است. با این حال، اگر همان پسر داستانی باورپذیر و در عین حال نادرست بگوید، چه؟ این می تواند باعث نگرانی والدین شود، به خصوص در شرایطی که مدرسه و کارکنان جدید درگیر هستند.

یک تخیل فعال می تواند ابزاری عالی برای کمک به کودک شما برای بیان و مقابله با احساسات بی شمار باشد. اما زمانی که کودک نتواند بین رویدادهای واقعی و رویدادهای خیالی تفاوت قائل شود، میتواند خطر آفرین باشد.

ایجاد تعادل بین تخیل و واقعیت

والدین باید یاد بگیرند که چگونه به کودک کمک کنند تا تعادل بین بازی تخیلی و رویدادهای دنیای واقعی را پیدا کند. ما نمی خواهیم تخیل فرزندمان را سرکوب کنیم، بلکه به او کمک می کنیم تا افکار خلاقانه خود را به شیوه ای مثبت و سازنده بیان کند.

این را می توان از طریق کار هنری انجام داد ، جایی که کودک می تواند به جای گفتن یک داستان یا اجرای یک رویداد، افکار خود را به یک شی ملموس تبدیل کند که در دنیای واقعی وجود دارد. اگر نگران این هستید که فرزندتان تخیل بیش از حد فعالی دارد که ممکن است در توانایی او برای عملکرد در دنیای واقعی اختلال ایجاد کند، فعالیت هایی مانند نقاشی، مجسمه سازی، طراحی و سایر اشکال فیزیکی هنری را تشویق کنید.

همچنین توصیه می شود که قرار گرفتن در معرض تلویزیون و سایر رسانه ها محدود باشد. بر اساس تعدادی از مطالعات و منابع، از جمله LimiTV.com ، تلویزیون بر رشد عصبی، مهارت های تفکر و تخیل تأثیر می گذارد. یک واکنش طبیعی به زمان زیاد تلویزیون یا پخش ویدیو، بازی کمتر و تقلید بیشتر از آنچه کودک در تلویزیون دیده است است. کودکان نمی توانند بین آنچه در تلویزیون می بینند و آنچه در زندگی واقعی اتفاق می افتد تفاوت قائل شوند.

این امر به ویژه زمانی خطرناک می شود که کودکان در تلویزیون در معرض مشاهده خشونت یا درگیری قرار می گیرند و فکر می کنند می توانند در زندگی واقعی بدون آگاهی از عواقب آن، چنین رفتارهایی را انجام دهند.

تخیل چیز خوبی است. اگر ما به عنوان بزرگسال می توانستیم بیشتر از جنبه تخیلی خود استفاده کنیم، جهان احتمالاً جای بهتری می شد. متأسفانه برای اکثر مردم، با افزایش سن، مسئولیت های زندگی واقعی بیشتر می شود که جایگزین فرآیند تفکر خلاق و تخیلی می شود. به همین دلیل، همیشه باید به کودکان اجازه داد تا تخیل خود را به شیوه ای سالم و مثبت بیان کنند. خیلی زود زمانی فرا می رسد که دنیای واقعی به دنیای فانتزی کودک شما حمله می کند و آن را با واقعیتی جایگزین می کند که اغلب مملو از شخصیت هایی است که حتی یک داستان ساختگی نیز نمی تواند آنها را خلق کند.

اما در صورتی که خیال پردازی های بیش از حد باعث اختلال در عملکرد کودک شما می شود و زمان زیادی از شبانه روز کودک را میگیرد، بهتر است برای تشخیص این که آیا میتواند آسیب زا باشد یا شرایط نرمال است، بهتر است با یک روانشناس کودک مشورت کنید.

جهت تعیین نوبت و هماهنگی با روانشناس کودک در کرج با شماره زیر تماس بگیرید : 02634431369

تماشای تلویزیون و کودکان

محققان دانشگاه هاروارد به این نتیجه رسیده‌اند که «…هیچ مدرکی دال بر فایده‌ی شناختی تماشای تلویزیون در دو سال اول زندگی وجود ندارد». زمان تلف شده پای تلویزیون، که می‌تواند  صرف انجام فعالیت‌های مفیدتر و رضایت‌بخش‌تر شود.

این یافته‌ها  با آنچه بسیاری از والدین در مورد تلویزیون فکر می‌کنند یا به آن سوق داده شده‌اند (یا می‌خواهند باور کنند) ، از جمله ادعاهای مختلف غنی‌سازی که دی‌وی‌دی‌های آموزشی به سرعت انجام می‌دهند، در تضاد است. یافته‌های جدید از تحقیقات قبلی حمایت می‌کنند که برخی از آن‌ها ادعا میکنند تماشای تلویزیون بیشتر ضرر دارد تا فایده.

آکادمی اطفال آمریکا توصیه می کند که کودکان زیر دو سال تلویزیون تماشا نکنند، با این حال بسیاری از دی وی دی های آموزشی موجود کودکان زیر شش ماه را هدف قرار می دهند. در مقاله مورد بحث، پزشکان کودکان را از بدو تولد تا سه سالگی زیر نظر گرفتند و دریافتند که به طور متوسط در حدود 6 ماهگی، کودکان هر روز حدود یک ساعت تلویزیون تماشا می‌کنند و این میزان «زمان نگاه به اسکرین» افزایش می‌یابد. با بالارفتن سن. نوزادانی که بیشتر تلویزیون تماشا می‌کردند تا سه سالگی مهارت‌های حرکتی زبانی و دیداری کمتری داشتند، اما پس از آموزش های لازم به خانواده جهت کم کردن زمان تلویزیون دیدن و انجام بازی های حسی و حرکتی با کودک، این رابطه از بین رفت.

تماشای تلویزیون درکودکان چه عوارضی ایجاد می نماید ؟

تماشای تلویزیون در کودکانه علاوه بر مشکلات یادگیری و حسی و حرکتی که ایجاد  میکند، منجر به مشکلات دیگری از جمله چاقی، ADHD و مشکلات خواب، مشکلات چشم و … میشود.

به همان اندازه که برخی از ما نمی‌خواهیم با این واقعیت روبرو شویم، تلویزیون صرفاً جایگزینی ضعیف برای زمانی است که می‌توانیم با فرزندانمان بگذرانیم و آنها را در فعالیت‌های پربارتر مانند خواندن، کشف و بازی درگیر کنیم. علاوه بر این پیام‌های همیشگی مربوط به مصرف‌گرایی و استانداردهای فرهنگ عامه را که تلویزیون بر ذهن‌های کودکان ما حک می‌کند، فراموش نکنیم.

متأسفانه، زل زدن به صفحه تلویزیون و موبایل کار آسان و لذت بخشی است و چیزهای زیادی وجود ندارد که مانند تصاویر چشمک زن روی صفحه  تلویزیون توجه کودک شما را جلب کند بنابراین وقتی کودک به تماشای تلویزیون عادت کند، سخت است که فرزندانتان را متقاعد کنید که چیزهای بهتری در زندگی وجود دارد.

بنابراین شاید بهتر باشد از ابتدا که کودک شما هنوز جوان و تأثیرپذیر است اجازه ندهید که به این امر عادت کند. سعی کنید هر بار که بی‌حوصله یا بی‌قرار می‌شوند، فعالیت‌های دیگری را جایگزین کنید که سرگرم کننده باشد.

به عنوان مثال:

1. برای بازی به بیرون بروید یا فقط قدم بزنید. بچه ها، به خصوص نوزادان، تا زمانی که درختان و علف ها و تاب وجود دارد، نیازی به سرگرمی ندارند.
2. برای آنها کتاب های تصویری بخوانید. بهتر است بدانید ساعاتی که می‌توانید با کودکان خود به اشتراک بگذارید، غیرقابل جایگزین است.
3. به موسیقی گوش دهید (و برقصید). چند آهنگ را روشن کنید و با هم برقصید و سر و صدا کنید. بچه‌ها موسیقی را دوست دارند، و سعی کنید پیدا کنید که کودکتان به چه سبک موزیکی علاقمند است.
4. کارهای هنری و صنایع دستی انجام دهید. این شامل نقاشی، طراحی، مجسمه سازی و هر نوع کاردستی است که فکرش را بکنید. درگیر کردن ذهن آنها در حین کار با دستانشان یک فعالیت عالی برای همه کودکان است.

در پایان، همه ما جایگزین بهتری برای تلویزیون می‌شناسیم، و تنها چیزی که ما را محدود می‌کند تخیل ماست، زیرا سرگرم کردن نوزادان بسیار آسان است و می‌توانند هر کاری را که می‌خواهید انجام دهید. مهمترین چیز این است که با آن سرگرم شوید، زیرا هر چقدر هم که کلیشه ای شده است، آنها برای همیشه کودک نخواهند بود، و زمانی که با آنها نمی گذرانید زمانی است که هرگز نمی توانید به آن برگردید.

علاوه بر این، آیا واقعاً می خواهید فرزندانتان بیشتر با یک اسفنج دریایی همذات پنداری کنند تا با شما؟ 🙂

کلینیک روانشناسی کودک و کاردرمانی و گفتاردرمانی آینده در کرج

شماره تلفن جهت هماهنگی نوبت : 02634431369

9 تصور و فکر اشتباه و که اختلال بیش‌فعالی و نقص‌توجه را انگ دائمی می‌کند

ما همه تصورات و تفکرات اشتباه را در مورد اختلال بیش‌فعالی و نقص‌توجه شنیده‌ایم: «این بچه هیچیش نیست؛ بزرگ بشه خوب میشه»؛ «اگر یه کُتَک خوب بخوره درست میشه»؛ «فقط شیطونه و تنبلی می‌کنه».  این مغالطه ها و تصورات غلط در مورد اختلال بیش‌فعالی و نقص‌توجه تا زمانی که خود این وضعیت وجود داشته باشد، وجود دارد و تأثیر منفی آنها بسیار واقعی و مضر است. حقیقت را بیاموزید و خود را مجهز به حقایق کنید تا نظر نادرست بعدی که درباره «فرزند پروری بد» می‌

شنوید را رد کنید.

علیرغم تحقیقات پیشگامانه و یافته‌های واضح عصب شناختی، بیشتر مردم عادی و گاهی تحصیل کرده‌های سایر علوم همچنان به بسیاری از باورهای نادرست در مورد اختلال بیش‌فعالی و نقص‌توجه دامن می‌زنند‌، که فقط سوء تفاهم، انگ و شرم را تداوم می‌بخشد. در اینجا حقایق علمی درباره اختلال بیش فعالی و نقص توجه را بیاموزید.

تصور اشتباه شماره 1:  اختلال بیش‌فعالی و نقص‌توجه یک اختلال پزشکی واقعی نیست.

اختلال بیش‌فعالی و نقص‌توجه به عنوان یک تشخیص قطعی توسط سازمان‌های بزرگ پزشکی، روانشناسی و آموزشی، از جمله موسسه ملی بهداشت و وزارت آموزش ایالات متحده شناخته شده است. انجمن روانپزشکان آمریکا اختلال بیش‌فعالی و نقص‌توجه را به عنوان یک اختلال پزشکی در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی خود به رسمیت می شناسد.

اختلال بیش فعالی و نقص‌توجه (که قبلاً به عنوان اختلال کمبود توجه شناخته می‌شد) یک اختلال بیولوژیکی است. تحقیقات نشان می‌دهند که این اختلال نتیجه عدم تعادل پیام رسان‌های شیمیایی یا انتقال دهنده‌های عصبی در مغز است. علائم اولیه آن بی توجهی، تکانشگری و گاهی بیش‌فعالی است.

اختلال بیش‌فعالی و نقص‌توجه همچنین فاقد آزمایش‌های تشخیصی عینی (نوار مغز، نقشه مغزی و …) است که بتواند تایید کند که آیا فرد مبتلا به این اختلال است یا خیر. به جای آن، پزشکان از علائم رفتاری و عملکردی برای تعیین علائم اختلال بیش‌فعالی و نقص‌توجه استفاده می‌کنند.

اگرچه دانشمندان سخت تلاش می‌کنند تا اعتبار بیولوژیکی و آزمایش‌های تشخیصی عینی را بیابند، اما در این میان راه های دیگری برای اطمینان از تشخیص اختلال بیش‌فعالی و نقص‌توجه وجود دارد. اولین راه از طریق چیزی است که دانشمندان آن را قابلیت اطمینان می‌نامند. این به توانایی دو پزشک مختلف برای ارزیابی یک کودک و تشخیص مستقل از یک تشخیص اشاره دارد (پزشک دوم تحت نظر پزشک اول تشخیص ندهد).

اختلال بیش‌فعالی و نقص‌توجه یک تشخیص بسیار قابل اعتماد است. در حقیقت، این یکی از معتبرترین تشخیص ها در کل روانپزشکی و به ویژه روانپزشکی کودکان است. قابلیت اطمینان تشخیص اختلال بیش‌فعالی و نقص‌توجه با قابلیت تشخیص پنومونی با اشعه ایکس قفسه سینه (نمونه‌ای از یک آزمایش تشخیص عینی) برابر است و این بسیار مهم است.

با این حال، مانند سایر شرایط روانپزشکی، اختلال بیش‌فعالی و نقص‌توجه فاقد اعتبار بیولوژیکی است. این بدان معناست که کارشناسان هنوز دلایل بیولوژیکی زمینه‌ای یا آسیب شناسی دقیق اختلال بیش‌فعالی و نقص‌توجه را متوجه نشده‌اند. در بیشتر زمینه های پزشکی، آسیب شناسی زمینه‌ای اختلالات به خوبی مشخص شده است. اما روانپزشکی در این زمینه مستثنی است.

تصور اشتباه شماره 2: اختلال بیش‌فعالی و نقص‌توجه یک بازی جدید است که توسط شرکت‌های دارویی ایجاد شده است.

اختلال بیش‌فعالی و نقص‌توجه نه یک پدیده مدرن است و نه یک پدیده کاملاً آمریکایی یا غربی. این تشخیص برای خوش‌آمد یا در پاسخ به فشارهای صنعت داروسازی یا در پاسخ به فشارهای دانشگاهی مدرن و تلاش برای موفقیت صورت نمی‌گیرد.

مشاهدات تاریخی اختلال بیش‌فعالی و نقص

اختلال بیش‌فعالی و نقص توجه سالیان سال است که مورد توجه است. اگر به یک قرن پیش ادبیات پزشکی برگردید، توصیفاتی از کودکانی خواهید دید که بسیار شبیه کودکان مبتلا به اختلال بیش‌فعالی و نقص‌توجه هستند. یک قرن پیش، این تشخیص خاص وجود نداشت، اما پزشکان کودکانی را که بیش فعال، تکانشی و بی توجه بودند -همه مواردی را که ما امروز برای تشخیص اختلال بیش‌فعالی و نقص‌توجه کنار هم قرار می دهیم- را توصیف کرده‌اند. برخی از اولین گزارشات مربوط به قرن 18 است.

در  قرن 19، هاینریش هافمن، پزشک آلمانی شعرهایی سرود و تصاویری کشید تا کودکانی را که در عمل می‌دید توصیف کند. یکی از نمونه های عالی این توصیف است: «اجازه بدهید ببینم آیا فیلیپ می تواند یک جنتلمن کوچک باشد؟ بگذارید ببینم آیا او قادر است یکبار بی سر و صدا روی میز بنشیند. اما او نمی‌نشیند. تکان می خورد‌، حرف می‌زند، می‌خندد، و بعد من تذکر می‌دهم، اما او به عقب و جلو می چرخد و صندلی اش را بلند می‌کند».

در اینجا، دکتر هافمن به وضوح یک کودک بیش فعال و تکانشی را توصیف می کند. او همچنین پسری را توصیف می کند که همیشه حواسش پرت است، و پسری که سرش همیشه در ابرها است و در رویاها سیر می‌کند.

اختلال بیش‌فعالی و نقص‌توجه صرفاً یک پدیده غربی یا حتی یک پدیده آمریکایی نیست. ما این را از مطالعات اپیدمیولوژیک در مورد شیوع اختلال بیش‌فعالی و نقص‌توجه می‌دانیم که در آن محققان با بررسی تعداد زیادی از کودکان و تعیین میزان اختلال بیش‌فعالی و نقص‌توجه به اجتماعات سراسر جهان می‌روند. این مطالعات در قاره آفریقا، آمریکای جنوبی، آسیا، آمریکای شمالی و اروپا انجام شده است، و به ما نشان می دهند که در واقع اختلال بیش‌فعالی و نقص‌توجه در سراسر جهان یافت می‌شود.

علاوه بر این‌، میزان اختلال بیش‌فعالی و نقص‌توجه در سراسر جهان بین 5 تا 6 درصد است. اگر اختلال بیش‌فعالی و نقص‌توجه صرفاً یک پدیده غربی بود، می‌بایست شیوع اختلال را در آمریکای شمالی و اروپا بسیار بالا و در سایر قاره‌های دیگر بسیار پایین می‌دیدیم.

تصور اشتباه شماره 3: اختلال بیش‌فعالی و نقص‌توجه نتیجه تربیت بد است.

ریشه این مشکل در شیمی مغز است، نه نظم و انضباط. اغلب هنگامی که کودک قوانین را رعایت نمی‌کند، فضا را بهم می‌ریزد، در کلاس جای خود نمی‌نشیند، بیش از حد حرف می‌زند و بی اجازه از کلاس خارج می‌شود و یا در نوشتن تکالیف دقت لازم را ندارد و … گفته می‌شود والدین در تربیت کوتاهی کرده‌اند اما این طور نیست. کودکان با تشخیص بیش‌فعالی و نقص توجه خود کنترلی پایینی دارند و این ناشی از بهم ریختگی شیمیایی مغز است نه کوتاهی والدین در فرزند پروری.

در واقع ، فرزندپروری بیش از حد سختگیرانه – که ممکن است شامل تنبیه کودک برای مواردی باشد که والدین نمی‌توانند آنها را کنترل کنند- می تواند اختلال بیش‌فعالی و نقص‌توجه را تشدید کند. در این موارد معمولاً مداخلات حرفه ای مانند دارو درمانی، روان درمانی و رفتار درمانی مورد نیاز است.

تصور اشتباه شماره 4: اختلال بیش‌فعالی و نقص‌توجه فقط در پسرها دیده می‌شود.

اختلال نقص توجه و بیش فعالی در دختران نیز به همان اندازه که در پسرها دیده می‌شود وجود دارد، و جنسیت در علائم ناشی از این اختلال تفاوتی ایجاد نمی‌کند. اما چون این تصور اشتباه پابرجاست، احتمال تشخیص پسرها بیشتر از دختران است.

تصور اشتباه شماره 5: بچه‌ای که می تواند ساعت‌ها بازی‌های ویدئویی انجام دهد یا تلویزیون تماشا کند، احتمالاً اختلال بیش‌فعالی و نقص‌توجه ندارد.

بسیار معمول است که کودک مبتلا به اختلال بیش‌فعالی و نقص‌توجه در یک محیط بسیار حواس پرت شود، اما در موارد دیگر بسیار متمرکز است.

چرا این طور است؟ زیرا اختلال بیش‌فعالی و نقص‌توجه به معنی عدم توجه نیست بلکه در واقع، اختلال بیش‌فعالی و نقص‌توجه به معنی عدم تنظیم توجه است. محیط ها یا فعالیت‌هایی که بسیار محرک هستند در واقع می‌توانند منجر به تمرکز بیش از حد شوند. یعنی بی‌توجهی و حواس‌پرتی در محیط‌های معمولی و کمتر تحریک کننده است که دیده می‌شود در شرایط کمتر تحریک کننده، حواس پرتی بسیار چشمگیر است.

تصور اشتباه شماره 6: کودکان مبتلا به اختلال بیش‌فعالی و نقص‌توجه سرانجام از این وضعیت خود خلاص می‌شوند.

بیش از 70 درصد افرادی که در دوران کودکی دچار اختلال بیش‌فعالی و نقص‌توجه هستند در سنین نوجوانی نیز به آن مبتلا هستند و تا 50 درصد هم آن را در بزرگسالی ادامه خواهند داد.

اگرچه تخمین زده شده است که 6 درصد از جمعیت بزرگسال مبتلا به اختلال بیش‌فعالی و نقص‌توجه هستند، اما  در واقع بیشتر آنها هنوز تشخیص دریافت نکرده‌اند، و از هر چهار نفر آنها فقط یک نفر به دنبال درمان است.

با این حال، بدون کمک، بزرگسالان مبتلا به اختلال بیش‌فعالی و نقص‌توجه در برابر اختلالات خلقی، اضطراب و سوء مصرف مواد بسیار آسیب پذیر هستند. آنها اغلب مشکلات شغلی، مشکلات حقوقی و مالی و مشکلات شخصی را تجربه می‌کنند.

تصور اشتباه شماره 7: کودکانی که داروهای اختلال بیش‌فعالی و نقص‌توجه مصرف می‌کنند بیشتر از مواد مخدر سوء استفاده می کنند.

در واقع، این درست برعکس است. عدم درمان اختلال بیش‌فعالی و نقص‌توجه خطر سوء مصرف افراد از مواد مخدر یا الکل را افزایش می‌دهد. درمان مناسب این خطرات را کاهش می‌دهد.

مطمئناً درست است که کودکانی که اختلال بیش‌فعالی و نقص‌توجه دارند بیشتر از همسالان عصبی خود از مواد سوء استفاده می‌کنند. با این حال، استفاده از دارو نیست که این اثر را ایجاد می کند. در یک پژوهش‌ طولی (نوعی پژوهش که شرکت کنندگان را برای سال‌های طولانی تحت نظر نگه می‌دارند) نشان داد که کودکان مبتلا به اختلال بیش‌فعالی و نقص‌توجه که دارو مصرف می‌کنند در مقایسه با کودکان مبتلا به اختلال بیش‌فعالی و نقص‌توجه که دارو مصرف نمی کنند، بیشتر ممکن است از داروها، مواد مخدر و الکل سوء استفاده کنند.

علاوه بر این، داروهای مورد استفاده برای درمان اختلال بیش‌فعالی و نقص‌توجه در بیش از 50 سال استفاده برای کودکان با تشخیص اختلال بیش‌فعالی و نقص توجه بی‌خطر و موثر گزارش شده‌اند. این داروها اختلال بیش‌فعالی و نقص‌توجه را درمان نمی‌کنند، اما در تسکین علائم اختلال بسیار موثر هستند: آنها به دلایلی خط اول درمان هستند.

آنچه باعث این تصور غلط می شود یک اشتباه بسیار بسیار رایج است -برابر کردن همبستگی با علیت-آنچه خطر مصرف مواد را افزایش می‌دهد اختلال بیش‌فعالی و نقص‌توجه است، نه دارو.

تصور اشتباه شماره 8: امکانات ویژه برای کودکان با اختلال بیش‌فعالی و نقص‌توجه یک مزیت ناعادلانه است.

در واقع، کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی بیش از حد در معرض آسیب‌های خاص قرار دارند و سیاست‌های آموزشی باید به دنبال کاهش این آسیب‌ها باشند.

اختلال بیش‌فعالی و نقص‌توجه یک تشخیص واقعی و معنی‌دار است. مطالعات طولی به صراحت به ما می گویند که تشخیص اختلال بیش‌فعالی و نقص‌توجه خطر بسیاری از پیامدهای منفی را شامل می‌شود، از جمله عدم تکمیل دبیرستان، ترک تحصیل، بارداری نوجوانان، تصادفات رانندگی و طیف گسترده‌ای از پیامدهای منفی که حتی منجر به مرگ می‌شوند.

این کودکان نیاز‌ به امکانات ویژه، مانند زمان اضافی در امتحانات دارند؛ کاری که به سادگی زمینه را به گونه ای تنظیم می‌کند که کودکان مبتلا به اختلال بیش‌فعالی و نقص‌توجه بتوانند به اندازه همکلاسی‌های خود با موفقیت یاد بگیرند.

تصور اشتباه شماره 9: افرادی که اختلال بیش‌فعالی و نقص‌توجه دارند احمق یا تنبل هستند.

تصور می‌شود که موفقیت افراد در بزرگسالی موجب نادیدیده گرفتن موانع سر راه و فراموشی سایر مشکلات پیشین آنها می‌شود. موارد مورد بررسی قرار گرفته نشان می‌دهند که افراد موفق بسیاری در گذشته با اختلال بیش‌فعالی و نقص‌توجه متولد شده‌اند، از جمله موت استر، بنیامین فرانکلین، ابراهام لینکلن، جورج برنارد شاو و سالوادور دالی. هم اکنون نیز لیستی از افرادی که دارای اختلال بیش‌فعالی و نقص‌توجه هستند با موفقیت بالا در مشاغل مشغول می‌باشند.

تهیه و تنظیم: دکتر زهرا امین‌آبادی. روانشناس تربیتی.

متخصص در زمینه ارزیابی و درمان اختلالات یادگیری، مشکلات رفتاری، بیش فعالی، اوتیسم، فرزندپروری و .. در کرج

Posner, J. (2021). 9 ADHD Myths and Fallacies That Perpetuate Stigma. https://www.additudemag.com :منبع

اگر شکایت‌هایی مثل موارد زیر دارید، حتما این مقاله را بخوانید:

• معلم ریاضی‌ همیشه از دختر/ پسرم شکایت داره!
• ریاضی رو یاد می‌گیره، ولی زود هم فراموش می‌کنه!
• ریاضی بچه‌ام خیلی ضعیف!
• هر سال معلم ریاضی می‌گیرم، ولی فایده‌ای نداره!

شکایت‌هایی مثل این موارد می‌توانند نشانگر اختلال ریاضی باشند!

ضعف حافظه کاری تنها علت اختلال ریاضی نیست، اما می‌تواند نقشی مهم در اختلال و ضعف در عملکرد ریاضی داشته باشد.
مهارت هایی مانند حافظه، توجه یا سرعت پردازش اطلاعات شاخص های مهم در یادگیری مدرسه‌ای هستند. از بین همه توانایی‌های شناختی عمومی، مطالعات مختلف نشان داده است که حافظه کاری نقش مهمی در فرایند یادگیری دارد.
حافظه کاری از مجموعه ای از وظایف شناختی پشتیبانی می‌کند که نیاز به نگهداری فعال (در دسترس نگهداشتن فعالانه) و دستکاری همزمان اطلاعات دارد. در زندگی روزمره‌، هنگام انجام کارهای مختلف از این سیستم حافظه استفاده می‌کنیم. به عنوان مثال، هنگامی که باید لیست خرید را در ذهن نگه داریم، کتاب بخوانیم و همچنین هنگامی که به فردی که با ما صحبت می‌کند، باید گوش دهیم تا پاسخ ما مناسب دهیم، به مهارت های حافظه کاری نیاز داریم. در واقع، در این مواقع، ما باید اطلاعات خاصی را به خاطر بسپاریم و سایر اطلاعات را برای پردازش و درک آنها بازیابی کنیم.
در محیط مدرسه ، هنگام خواندن ، نوشتن یا محاسبه اعداد، کودکان از حافظه کاری به عنوان یک فضای ذهنی استفاده می‌کنند که در آن اطلاعات در حین دستکاری، فعال نگه داشته می‌شوند.
نقص در حافظه کاری اغلب باعث ضعف در عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان میشود. ضعف در حافظه کاری باعث می‌شود دانش‌آموزان دستورالعمل‌ها را فراموش کنند، به خصوص اگر طولانی باشند (فراموش می‌کنند سوال از آنها چه خواسته)، قسمت‌هایی از متن را هنگام نوشتن فراموش می‌کنند (پاسخ‌های کوتاه بی‌ربط به سوالات کتبی تشریحی می‌دهند) و به طور کلی، آنها قادر به مدیریت ذخیره سازی و دستکاری همزمان اطلاعات نیستند. از بین همه کودکان دارای مشکلات حافظه کاری، بیش از 80٪ دارای اختلال ویژه یادگیری هستند، مانند اختلال حساب، که توانایی پیش بینیِ قویِ حافظه کاری را در عملکرد مدرسه تأیید می کند.
حافظه کاری و یادگیری ریاضیات
حافظه کاری نقش اساسی در یادگیری ریاضی کودکان دارد. در واقع، حتی ساده ترین کارهای ریاضی مانند مقایسه اعداد را نیز با حافظه کاری انجام می‌دهیم. در این فرایند کودکان باید معنای نمادهای عددی (یعنی مقادیر مربوط به ارقام) را بازیابی کنند، اطلاعات را در حافظه حفظ کرده و کار مقایسه را انجام دهند. این فرآیند برای کارهای پیچیده ریاضی نیز مورد نیاز است.
تصور کنید که از کلاس خواسته می شود یک تمرین را با استفاده از محاسبه ذهنی انجام دهد. برای یافتن پاسخ، لازم است، دو عدد را در عرصه حافظه کاری، فعال و بازیابی و قوانین ضرب را اعمال کرده و  نتایج جزئی محاسبه را در حافظه، حفظ کند؛ و در نهایت، لازم است محصولات ذخیره شده در حافظه کاری را با هم جمع کند و نتیجه صحیح را بدست آورد. بدون حافظه کاری، تکمیل تکلیف‌های ذهنی غیرممکن است، حافظه کاری برای حفظ اطلاعات در حافظه هنگام پردازش سایر اطلاعات ضروری است.
مسائل ریاضی نمونه دیگری از یک کار پیچیده ریاضی است که به منابع حافظه قابل توجهی نیاز دارد. به عنوان مثال، برای درک یک مساله، کودکان باید اطلاعات جدید خوانده شده را با اطلاعات موجود در حافظه ادغام کنند. علاوه بر این، لازم است فقط به اطلاعات مربوطه موجود در متن توجه کرده و آنها را به خاطر بسپارند و مداخله اطلاعات بی‌ربط در فرایند پاسخ یابی را متوقف کنند. از سوی دیگر، برای دستیابی به راه حل، ایجاد تصویر ذهنی صحیح از مسئله نیز ضروری است، فرآیندی که نیاز به مهارت های حافظه دیداری -فضایی دارد.
مشکلات حافظه برای کودکان مبتلا به اختلال حساب
ظرفیت حافظه کاری محدود است. هنگامی که یک کار ریاضی نیاز به پردازش یا نگهداری فعالانه اطلاعات بیش از ظرفیت برای کودک دارد، در نتیجه کودک اطلاعات را از دست خواهد داد و عملکرد او پایین خواهد آمد. کودکان مبتلا به اختلال ریاضی مشکلات حادی را در سطح حافظه کاری، به ویژه در حافظه بینایی – فضایی نشان می دهند. برای سهولت انجام تمرینات ریاضی پیشنهاد می‌شود در کلاس برای کودکان مبتلا به این نوع مشکلات، برنامه های مداخله ای طراحی شود تا از بار اضافی اطلاعات در حافظه کاری پیشگیری کند.

ترجمه: دکتر زهرا امین‌آبادی، مدیریت مرکز اختلال یادگیری راه آینده در کرج با ده سال سابقه کار در زمینه انواع اختلالات ریاضی، خواندن، نوشتن، توجه و حافظه، مجهز به نرم افزار توانبخشی و ارزیابی شناختی.

منبع: https://www.smartick.com/blog/education/psychology/working-memory-mathematics/

حافظه کاری اغلب به RAM موجود در رایانه تشبیه می‌شود. ظرفیت حافظه هر چه بیشتر باشد، سریعتر می‌توانید داده‌ها را پردازش کنید. اما کودکان خردسال نسبت به بزرگسالان دارای ظرفیت حافظه کاری کوچکتری هستند، و برخی از کودکان هم با چالش‌های خاصی روبرو هستند.

حافظه فعال چیست و چرا مهم است؟

حافظه کاری، مجموعه‌ای از سازوکارها است که به ما امکان می دهد تفکرات و اعمال را تا رسیدن به هدف دنبال کنیم (بدون حافظه کاری از این شاخه به آن شاخه می‌پریم).

حافظه کاری، فضای کاری ذهنی است که در آن اطلاعات را دستکاری می کنیم، اعداد را خرد می‌کنیم و با «چشم ذهن» خود می بینیم.

 آیا می توانید 23 و 69 را ذهنی جمع کنید؟

 آیا لیست خرید اقلام از فروشگاه را بدون یادداشت کردن به خاطر دارید؟

این کارها، وظایف حافظه کاری هستند، و اینکه آیا موفق می‌شوید بستگی به ظرفیت حافظه کاری شما دارد.

افرادی که ظرفیت بیشتری دارند می‌توانند اطلاعات بیشتری را به طور همزمان دستکاری کنند. این ظرفیت بیشتر به افراد کمک می‌کند تا اطلاعات را سریعتر پردازش کنند و مزایای آن به خوبی اثبات شده است. افرادی که دارای ظرفیت حافظه کاری بالاتر از حد متوسط هستند در کلاس درس نسبت به همکلاسی‌ها برتری دارند.

به عنوان مثال، هنگامی که محققان پیشرفت کودکان دبستانی را ردیابی کردند، دریافتند که پیشرفت‌های اولیه در حافظه کاری پیشرفت های بعدی در ریاضیات را پیش بینی می کند.

حافظه فعال همچنین می تواند مهارت های زبانی را پیش بینی کند‌، مانند توانایی پیگیری ایده‌های ارائه شده در یک جمله طولانی یا پیچیده.

از سوی دیگر، افرادی که دارای مهارت‌های حافظه کاری ضعیف هستند در نقطه ضعف هستند. آنها بیشتر با ریاضیات و خواندن دست و پنجه نرم می‌کنند. آنها همچنین ممکن است در پیروی از دستورات گفتاری دچار مشکل شوند.

چگونه می‌توانیم تشخیص دهیم که ظرفیت حافظه کاری کودک نسبت به سنش ضعیف است؟

محققان تخمین می زنند که 10 تا 15 درصد کودکان در سنین مدرسه با ظرفیت حافظه پایین دست و پنجه نرم می‌کنند.

چگونه می توانیم این کودکان را تشخیص دهیم؟

تشخیص حرفه ای بستگی به انجام آزمایشات خاصی دارد، مانند آزمون‌های One Back, Tow Back, Wechsler Memory و ….

اما می توانید به دنبال علائم در رفتارهای روزمره نیز باشید. کودکانی که با مشکلات حافظه کاری روبرو هستند، مشکلات زیر را نشان می‌دهند:

•  داشتن روابط اجتماعی ضعیف همسالان
•  از فعالیت‌های گروهی در کلاس امتناع می‌کند، و گاهی اوقات از پاسخ به سوالات مستقیم هم باز می‌ماند
•  پیروی از دستورالعمل‌ها برای او دشوار است
•  در طول انجام وظایف پیچیده، تمرکز خود را از دست می‌دهد و در نهایت ممکن است تکالیف را رها کند
•  انجام اشتباهات در انجام کارهای مرحله به مرحله (پرش یا تکرار مراحل)
•  یاد آوری ناقص
•  به نظر می رسد که به راحتی حواسش پرت می‌شود
•  و در فعالیتهایی که هم به ذخیره‌سازی (به خاطر سپردن) و هم به پردازش (دستکاری اطلاعات) نیاز دارند، مشکل دارد.

آیا مهارت‌های ضعیف حافظه کاری به این معنی است که کودک باهوش نیست؟ آیا مهارت‌های حافظه قوی به این معنی است که کودک از هوش بالایی برخوردار است؟

خیر

حافظه کاری بر نحوه یادگیری ما تأثیر می‌گذارد و به ما کمک می‌کند وقتی حواس‌مان پرت می‌شود، تمرکز داشته باشیم. حافظه کاری می‌تواند بر نحوه عملکرد خوب در آزمون‌ها، از جمله آزمون‌های موفقیت و تست‌های هوش، تأثیر بگذارد. اما نمی‌توانیم حافظه کاری را با هوش کلی برابر کنیم.

به عنوان مثال، هوش سیال- آنچه روانشناسان آن را «توانایی استدلال و حل مسائل جدید» تعریف می کنند.

هوش سیال فقط از ما نمی‌خواهد که اطلاعات مربوطه را در ذهن نگهداری کنیم. بلکه حتی نیازمند دور ریختن اطلاعات نامرتبط است، تا دیگر به آنها فکر نکنیم. باید ایده‌های قدیمی را فراموش کرد تا جایی برای ایده های جدید باز کرد.

شواهدی از آزمون های بهره هوشی وجود دارد که نشان می‌دهد ظرفیت حافظه کاری همیشه با ضریب هوشی ارتباط ندارد.

برخی از کودکان در آزمون های IQ عملکرد خوبی دارند و در عین حال مهارت های متوسطی در حافظه کاری دارند .

چه طور ممکن است؟ آزمون‌هایی مانند مقیاس هوش وکسلر برای کودکان (WISC) دارای خرده آزمون های متمایزی هستند. برخی به طور خاص حافظه کاری را هدف قرار می‌دهند.

علاوه بر این، مولفه‌هایی از هوش وجود دارد که تا حد زیادی با آزمون های ضریب هوشی اندازه‌گیری نمی‌شوند و با ظرفیت حافظه کاری هم ارتباط ندارند.

یک مثال آن استدلال و منطق است، که یک شیوه تفکر انعکاسی است که در تست‌های هوش نادیده گرفته می‌شوند. اما برای تصمیم گیری هوشمندانه ضروری هستند و مشخص نیست که به ظرفیت حافظه کاری وابستگی داشته باشند. در آزمایش های اخیر ، افرادی که ظرفیت حافظه کاری بالاتری داشتند به همان اندازه دیگر افراد مستعد استدلال مغرضانه و نادرست بودند.

در نهایت ، مهم است که به یاد داشته باشید که حافظه کاری یک سیستم واحد نیست. انواع مختلفی از حافظه کاری وجود دارد و هر نوع با انواع مختلف تفکر مرتبط است.

به عنوان مثال، حافظه کاری کلامی عملکرد بهتر را در کارهای کلامی پیش بینی می‌کند ، اما وظایف فضایی را پیش بینی نمی‌کند.

حافظه کاری فضایی (ردیابی مکان اشیاء) با مهارت‌های فضایی بهتر مرتبط است، اما با توانایی کلامی برتر، خیر.

نوع سوم حافظه کاری  توانایی به خاطر سپردن تصاویر دیداری- با مزایای خاص خود مرتبط است.

و ممکن است انواع متمایز دیگری از حافظه کاری، مانند توانایی پیگیری الگوها (به عنوان مثال، ترتیب نمایش موارد در یک فهرست) وجود داشته باشد یا حفظ توالی حافظه کاری با عملکرد محاسباتی بهتر مرتبط است.

بنابراین تفاوت در عملکرد شناختی به تفاوت در ظرفیت حافظه کاری مرتبط است. اما تأثیرات آنها می‌تواند بسیار خاص باشد. به عنوان مثال، یک کودک مبتلا به اختلال ریاضی (ناتوانی یادگیری ریاضی) ممکن است به طور معمول در حافظه کاری کلامی عملکرد خوب و در علکرد حفظ توالی ضعیف باشد.

حافظه کاری در اختلالات یادگیری و اختلالات رشدی

مشکلات حافظه کاری می تواند خواندن را برای کودکان دشوار کند. و نقص در حافظه کاری کلامی با مشکلات درک مطلب در کودکان بزرگتر مرتبط است.

کودکان مبتلا به اوتیسم نیز در معرض مشکلات حافظه کاری هستند. به طوری که نقص در حافظه کاری فضایی کودکان مبتلا به اوتیسم بیشتر از نقص در حافظه کاری کلامی است.

کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی- نقص توجه (ADHD) بیشتر از بچه های در حال رشد معمولی از اختلالات حافظه فعال کلامی رنج می برند.

برای تقویت مهارت‌های حافظه کاری چه کنیم؟ آیا می توانیم با انجام بازی‌های ساده حافظه، حافظه کاری را بهبود بخشیم؟

بله، اما نه لزوما اینکه بتوانند، برای پیشرفت تحصیلی مفید باشند. اگر هدف این است که به دانش‌آموز  در کلاس درس کمک کنید، منطقی‌تر این است که همان‌ مهارت‌ها را هم آموزش دهید.

یعنی اگر دانش‌آموز با ریاضیات دست و پنجه نرم می‌کند‌، در مهارت‌های ریاضی مربوط – مانند شمارش، مفهوم اعداد یا محاسبات پایه‌ای ریاضی در آموزش ویژه گنجانده شود.

اگر کودکی با خواندن مشکل دارد، به دنبال برنامه هایی باشید که برای کودکانی طراحی شده‌اند که نیاز به تقویت مهارت‌های پایه خواندن را تامین می‌کنند.

دیگر چه کاری می توانیم انجام دهیم؟

• ما می‌توانیم به کودکان کمک کنیم تا محدودیت های  حافظه کاری را به طرق مختلف جبران کنند. مثلاً:
• ما می‌توانیم تکالیف را به زیر برنامه‌های کوچکتر تقسیم کنیم‌، بنابراین بچه ها می توانند در یک زمان فقط با یک جزء برخورد کنند.
• ما می توانیم نحوه برقراری ارتباط را تنظیم کنیم، یعنی مطالب زیادی را به طور همزمان معرفی نمی‌کنیم و به طور منظم یادآوری می‌کنیم که بچه ها باید در آینده چه کار کنند.
• ما می توانیم از بچه ها بخواهیم اطلاعات جدید را تکرار کنند و به آنها کمک کنیم تا آنها را با آنچه می دانند پیوند دهند.
• ما می توانیم کودکان را با یادآوری منظم در مورد اقدامات بعدی راهنمایی کنیم و آنها را تشویق کنیم تا در صورت احساس نیاز سوال کنند.
• ما می توانیم به کودکان بیاموزیم که چگونه ابزارهای حافظه خود را ایجاد کرده و از آنها استفاده کنند – مانند یادداشت برداری.

ترجمه: دکتر زهرا امین‌آبادی. روانشناس تربیتی مدیر مرکز اختلالات یادگیری راه آینده.

منبع:

Dewar, G. (2019). Working memory in children: What parents and teachers need to know. https://parentingscience.com/working-memory.