به دنبال این علائم باشید تا بدانید خانواده شما در رده های بد عملکردی قرار می‌گیرد یا خیر؟
- مدام به فکر خوشحال کردن سایرین هستید. در این صورت شما نیازهای خود را فدای رضایت دیگران می‌کنید.
- احساس گناه می کنید: خود را مقصر ناکامی‌ها و مشکلات دیگران می دانید و تلاش دارید به هر شکل که شده از ناکامی و شکست اطرافیان پیشگیری کنید.
- احساس خلاء و انزوا می کنید: از تنهایی می ترسید. دلسوز و با محبت هستید، اما کسی دور و برتان نیست و همین باعث احساس انزوای شما می شود.
- کمال گرا هستید: همیشه به دنبال برآورده کردن انتظارات سایرین به بهترین شکل هستید. از خود توقع زیادی دارید و از شکست می ترسید، و این می تواند شما را به یک کمال گرا تبدیل کند تا جایی که به شما در انجام سریع کارها و یا پذیرش کوتاهی های افراد کمک می کند.
- نسبت به دیگران احساس مسئولیت می کنید: ضمن نادیده گرفتن نیازهای خودتان، مسئولیت دیگران را به عهده می گیرید. شما هویت مستقل خود را از دست می دهید چون در یک رابطه وابسته زندگی می کنید. بدون نقشی که برای ایفای آن حتی حاضر هستید جان خود را به خطر بیاندازید، چیزی نیستید.
- نسبت به خود سخت گیر هستید: شما خودتان را قضاوت می کنید زیرا همیشه مورد قضاوت قرار گرفته اید. پس همیشه در هر تصمیمی اول به اینکه دیگران چه فکر می کنند، فکر می کنید.
- شما ناراضی و ناامید هستید: وقتی از تلاشهای صمیمانه شما قدردانی نمی شود، ناامید و اذیت می شوید.
- شما تنش دارید: حتی وقتی همه چیز خوب است، نگران هستید که اتفاق بدی رخ دهد. هیچ وقتی برای استراحت وجود ندارد و وقتی یک مشکل به پایان رسید، به نظر می رسد مشکل دیگر از راه می رسد.
- مهارت های ارتباطی ضعیفی دارید: شما به گفتن چیزی فکر می کنید اما آخر هم در گفتن آن شکست می خورید زیرا نمی دانید چگونه می توانید افکار خود را در کلمات قرار دهید. ممکن است اصلاً حرفی برای گفتن نداشته باشید. این احتمالاً می تواند نتیجه ای از سهل انگاری والدین شما نسبت به احساسات شما باشد.
- دلهره: هیچ امیدی به زندگی بهتر و صلح آمیز نیست. شما بدبین می شوید و احساس می کنید همیشه چیز نگران کننده‌ای در زندگی شما وجود دارد.
