بازی خلاقانه یکی از مباحث مهم در روانشناسی کودک است.ما به عنوان والدین باید فرزندان خود را تشویق کنیم تا آنها را در بازی های خلاقانه و تخیلی مشارکت دهیم. کودکان هنگامی که از تخیل خود استفاده می کنند، می توانند خود منحصر به فرد خود را بدون تأثیر انتظارات و خواسته های منابع بیرونی بیان کنند. بازی تخیلی به کودک اجازه می دهد تا افکار، احساسات و ادراک خود را آزمایش کند.
در برخی موارد، استفاده از تخیل برای خلق داستان می تواند به کودک کمک کند تا یاد بگیرد چگونه با احساسات خود به شیوه ای سازنده برخورد کند. به عنوان مثال، کودکی را در نظر بگیرید که از هیولاهای زیر تخت خود می ترسد. آنها ممکن است داستانی بسازند یا رویدادی را بازی کنند که در آن کنترل شخصیت ها را در دست دارند و می توانند نتیجه را دیکته کنند تا احساس ترس خود را به احساس کنترل تبدیل کنند.
با دانستن اینکه بازی تخیلی برای کودک شما خوب است، آیا زمانی پیش می آید که بازی تخیلی بیش از حد وجود داشته باشد؟ آیا تخیل فرزند شما در صورت استفاده بیش از حد می تواند آسیب بیشتری نسبت به فایده داشته باشد؟
مشکلات بالقوه تخیل بیش فعال
بسیاری از مردم موافقند که چیزی به نام تخیل بیش از حد وجود ندارد. با این حال، مواردی وجود دارد که فانتزی شدید کودک ممکن است توانایی او را برای مقابله با موقعیتهایی که در دنیای واقعی رخ میدهد کاهش شود.
برای والدین کودکی که تخیل بیش از حد فعال دارند، ممکن است تمایز قائل شدن بین داستان های ساختگی و رویدادهایی که واقعاً اتفاق می افتد دشوار باشد.
یکی از دوستانم اخیراً پیش دبستانی پسرش را تغییر داده است. وقتی از او پرسیدند که اولین روز او چگونه گذشت، داستان تقریباً عادی با شرح فعالیت های عادی مدرسه شروع شد. وقتی پسر به یاد آورد که برای زمان بازی بیرون رفته بود و او را در سطل زباله انداختند، اوضاع کمی عجیب شد. و از آنجا، پسر داستانی را بافته که مطمئناً نمی توانست اتفاق بیفتد.
در این مورد، واضح بود که داستان زاده تخیل کودک است. با این حال، اگر همان پسر داستانی باورپذیر و در عین حال نادرست بگوید، چه؟ این می تواند باعث نگرانی والدین شود، به خصوص در شرایطی که مدرسه و کارکنان جدید درگیر هستند.
یک تخیل فعال می تواند ابزاری عالی برای کمک به کودک شما برای بیان و مقابله با احساسات بی شمار باشد. اما زمانی که کودک نتواند بین رویدادهای واقعی و رویدادهای خیالی تفاوت قائل شود، میتواند خطر آفرین باشد.
برای مشاوره با روانشناس کودک با شماره زیر تماس بگیرید:
02634431368
ایجاد تعادل بین تخیل و واقعیت
والدین باید یاد بگیرند که چگونه به کودک کمک کنند تا تعادل بین بازی تخیلی و رویدادهای دنیای واقعی را پیدا کند. ما نمی خواهیم تخیل فرزندمان را سرکوب کنیم، بلکه به او کمک می کنیم تا افکار خلاقانه خود را به شیوه ای مثبت و سازنده بیان کند.
این را می توان از طریق کار هنری انجام داد ، جایی که کودک می تواند به جای گفتن یک داستان یا اجرای یک رویداد، افکار خود را به یک شی ملموس تبدیل کند که در دنیای واقعی وجود دارد. اگر نگران این هستید که فرزندتان تخیل بیش از حد فعالی دارد که ممکن است در توانایی او برای عملکرد در دنیای واقعی اختلال ایجاد کند، فعالیت هایی مانند نقاشی، مجسمه سازی، طراحی و سایر اشکال فیزیکی هنری را تشویق کنید.
همچنین توصیه می شود که قرار گرفتن در معرض تلویزیون و سایر رسانه ها محدود باشد. بر اساس تعدادی از مطالعات و منابع، از جمله LimiTV.com ، تلویزیون بر رشد عصبی، مهارت های تفکر و تخیل تأثیر می گذارد. یک واکنش طبیعی به زمان زیاد تلویزیون یا پخش ویدیو، بازی کمتر و تقلید بیشتر از آنچه کودک در تلویزیون دیده است است. کودکان نمی توانند بین آنچه در تلویزیون می بینند و آنچه در زندگی واقعی اتفاق می افتد تفاوت قائل شوند.
این امر به ویژه زمانی خطرناک می شود که کودکان در تلویزیون در معرض مشاهده خشونت یا درگیری قرار می گیرند و فکر می کنند می توانند در زندگی واقعی بدون آگاهی از عواقب آن، چنین رفتارهایی را انجام دهند.
تخیل چیز خوبی است. اگر ما به عنوان بزرگسال می توانستیم بیشتر از جنبه تخیلی خود استفاده کنیم، جهان احتمالاً جای بهتری می شد. متأسفانه برای اکثر مردم، با افزایش سن، مسئولیت های زندگی واقعی بیشتر می شود که جایگزین فرآیند تفکر خلاق و تخیلی می شود. به همین دلیل، همیشه باید به کودکان اجازه داد تا تخیل خود را به شیوه ای سالم و مثبت بیان کنند. خیلی زود زمانی فرا می رسد که دنیای واقعی به دنیای فانتزی کودک شما حمله می کند و آن را با واقعیتی جایگزین می کند که اغلب مملو از شخصیت هایی است که حتی یک داستان ساختگی نیز نمی تواند آنها را خلق کند.
اما در صورتی که خیال پردازی های بیش از حد باعث اختلال در عملکرد کودک شما می شود و زمان زیادی از شبانه روز کودک را میگیرد، بهتر است برای تشخیص این که آیا میتواند آسیب زا باشد یا شرایط نرمال است، بهتر است با یک روانشناس کودک مشورت کنید.
